EMRE AYDIN (L)

2 Şubat 1981`de
Isparta`da doğdu. İlk öğretimi Isparta`da tamamladı. Antalya Anadolu
Lisesi`nden mezun olduktan sonra Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi
İdari Bilimler Fakültesi İktisat bölümünde öğrenim gördü.

2002
yılında adlarını Sing Your Song yarışmasında elde ettikleri
birincilikle duyuran 6.cadde, Emre Aydın ve Onur Ela adında iki
Antalya’lı gençten oluşuyordu. Siemens Mobile’ın ana sponsorluğunda
düzenlenen “Sing Your Song” adlı beste yarışmasına “Dönersen” isimli
şarkılarıyla katılan ve 1574 aday arasından “Türkiye Birincisi” seçilen
6.Cadde 2003 senesinde ilk albümünü çıkardı. Stüdyo aşaması 6 ay süren
albümün prodüktörlüğü ve eserlerin tümünün düzenlemeleri Haluk
Kurosman’ın imzasını taşıyor. 11 şarkının yer aldığı albümde, 9
şarkının söz ve müzikleri Emre Aydın’a ait. 6.Cadde’nin yepyeni bir
kimlik kazandırdığı, senelerdir İbrahim Tatlıses’in güçlü yorumuyla
hafızalara kazınan “Sabuha” isimli şarkıya yeniden renk getirdiler.

Onur
Ela'nın profosyonel müzik hayatını bırakma kararı alıp gruptan
ayrılması ve 6.Cadde’nin dağılmasıyla birlikte, yoluna tek başına devam
eden Emre Aydın, yeni albüm hazırlıklarını tamamladı. GRGDN yapımı
olan, “Afili Yalnızlık” isimli bu yeni albümde, şarkıların tamamına
yakını Emre Aydın’a ait. 6.Cadde albümünde yer alan ve 6.Cadde
hayranları tarafından çok sevilerek dinlenen, hala daha popülerliğini
koruyan ‘Git’ isimli şarkıyı da bu albüme dahil eden Emre Aydın, aynı
zamanda bir zamanlar Umay Umay’dan dinlediğimiz,söz ve müziği Barlas
Erinç’e ait ‘Hareket Vakti’ ni de kendine özgü yorumuyla seslendiriyor.


Ayrıca Emre Aydın’ın bu yeni yeni albümünde yer alan ‘Belki
Birgün Özlersin’ adlı şarkı, resmi sitede yayınlanmasından sonra
internette fırtınalar estiriyor.En çok dinlenen parçalar listesinde bir
numaraya kadar yükselen “Belki Bir Gün Özlersin” şimdiden hit olma
yolunda kendini gösteriyor.

İki hafta önce müzik kanallarında
yayına giren Afili Yalnızlık Tvdede fırtınalar estiriyor. Klibi
youtube.com, emreaydin.org, Kral tv, Dream tv, Dream Türk, Powerturk tv
de izlemek mümkün.

Emre Aydın’ın "Afili Yalnızlık" albümü 10 Ekim Salı piyasada çıktı ve ençok albümü satan 2. sanatçı ünvanını elde etti.

Dream
dergisinin düzenlediği 2006, yılın en iyileri anketinde En iyi yerli
erkek şarkıcı, En iyi yerli yeni şarkıcı, En iyi yerli albüm, En iyi
yerli şarkı, En iyi yerli video dallarında birinciliği elde etti.

Ayrıca
Blue Jean dergisinin düzenlediği ve büyük ilgi gören 2006 yılının en
iyileri anketinde aday olduğu her dalda birinci oldu. En iyi çıkış, En
iyi şarkı, En iyi video klip dalında birinci olan emreaydın rakiplerine
büyük fark attı. emreaydın'ın prodüktörü Haluk Kurosman'da Afili
Yalnızlık albümü ile yılın en iyi prodüktör ödülünü kazandı.

paylaşım için saol cnm:))

öenmli diil cnm:)

adamım:}

yaaaa ben bu adama hastaydım bi aralar... off yine hatırladım o günlerii....
paylaşım süper emeğine sağlık

kendisi de şarkılarıda muhteşem bnce paylaşım için sağol

önemli diiil kızlar:)

eskiden dinlerdm bayada unuttrdu kendini yaa

yeni çalışmalarını beklioz

paylaşım için saol

paylaşım için çok saol

önemli diil:)

Emre Aydın'la Röportaj

Albüm hayırlı olsun, hiç çıkmayacak sanmaya başlamıştık. Öte
yandan herkes şarkıların çok fazla içe işlediğinden yakınıyor; albümü
dinleyip de ağlamayan yok gibi...

Bu şarkıları yazdığım dönem yalnızlıkla ilgili sıkıntıları en çok
çektiğim dönemdi. Demek ki yalnızlık çok büyük sıkıntıymış ki,
dinleyenler içten bulmuş. Bir de ben dinleyici olarak şarkı sözlerinin
ikinci planda tutulmasından rahatsızım. Genelde ilk başta söylenen
sözler şarkının ikinci bölümünde de söylenir, diğer yerler müzikle
geçiştirilir. Fakat bu, şarkının uzun olması iyi olduğunun kanıtıdır
gibi algılanmasın. Biz 6. Cadde albümündeki “Rüyamdaki Aptal Kadın”
parçasını 15 dakikada yazdık, çünkü söyleyeceklerimiz bitmişti.
Genellikle şarkı sözü yazmaya üşenilir, ama ben dinleyici olarak
ikisini de dengeli şekilde duymak isterim. Ve albümde de bunu yapmaya
çalıştım.

Seni daha önce 6. Cadde grubundan tanıyoruz. O albüme genel
olarak neşeli ve boş vermiş bir adamın ses tonu sahipken, bu albüme ise
içimize kazınan duygu yüklü bir ses hakim. Bunun sebebi albümün
yalnızlık temasını her şekilde hissettirebilmek miydi?

6. Cadde albümünde belli bir ruh hali yoktu zaten. O albümde melankolik
parçalardan tutun da, çingene müziğine benzer bir tarz ve ska ile punk
da vardı... Açıkçası o zamanlar bu işi bilmiyorduk ve daha çok
acemiydik. 15 günde kaydettiğimiz bir albümdü ve -besteler için
konuşuyorum- albümü dinleyenlere bir şeyler vereyim diye oturup
düşünmedim.

Vokal performansı olarak da kendi aramızda nasıl çalıyorsak öyle
yapalım dedik. Her geçen saat yeni şeyler öğreniyorsunuz. Ciddi bir iş
bu ve tutkuyla yaptığım için üzerine düşüyorum. Müzikolojiyle ilgili
her şey ilgimi çeker. 6. Cadde’den sonra söyleyiş tarzım oturdu,
albümde de bunu yansıttım.

Bir röportajında, “Ağlak bir insanım” demişsin. Emre Aydın’ı hiç gülerken görmeyecek miyiz?

(Gülüyor) Yok canım ya... Kimseyi suçlamak istemiyorum ama, ‘Ağlak bir
tarafınız var mı?’ diye soruyorlar, ben de ‘evet var’ diyorum.
Gülebilen bir insanım ama ortalamanın üstünde depresif biri olabilirim.
Aynı zamanda ortalamanın üstünde melankoliğim. Yaşıtlarım ya da
arkadaşlarım dışarı çıkıp eğlenirken, ben evde oturup yeni şeyler
bulmayı tercih ederim. Geçenlerde bir grup buldum, dinlerken beni
inanılmaz üzüyor, çok kaliteli bir grup. Ama “Aaa Emre, yine
ağlamışsın..” durumu da yok yani... (gülüyor)

Son zamanlarda seyrettiğim en iyi kliplerden biri “Afili
Yalnızlık” parçasının klibi. Fakat klipte hiç görünmemen insanlarda
“Kim bu Emre Aydın?” merakını oluşturuyor. Özellikle mi görünmek
istemedin klipte?

Afili Yalnızlık, albümü özetlediği için ilk klip bu parçaya çekilsin
istedik. Benim en çekindiğim taraf klip konusudur; çünkü müzikal
anlamda arkasında durduğunuz şeyi sergiliyorsunuz. Eğer klip, şarkıyla
uyuşmazsa yaptığınız şey heba olabiliyor. Yon Thomas’ı Sing Your Song
yarışmasından tanıyorduk, teklif sunduk. Şarkı sözlerini İngilizceye
çevirdi. ‘Kör göze parmak olmasın, narsist bir kadının günlük bir
kesitini yansıtalım.’ dedi. Aslında her şeyi klip içine gizledik.
Dikkatli seyirciler anlasın istedik. Ama hiçbir zaman bu adamı
saklayalım, insanlar merak etsin diye düşünmedik. Önemli olan toplumun
kalite değerini küçümsemeden adam gibi bir şeyler yapmaktı ve
yaptığımıza inanıyoruz.

Bazı kesimler, “Bu adam piyasa oldu, bunu dinlemeyelim herkes
tanıyor artık...” tarzında tavırlara bürünüyorlar. Hatta “Liseli kızlar
gelip konserlerinde çığlık atar!” diyenler bile var. Bu konu hakkında
ne düşünüyorsun?

Bu tür konuşmaları yapanlar da vakti zamanında birileri için
bağırmışlardır. Yani 30 yaşındaki bir adam konsere gelip “Ahh Emre
ölüyorum sana!” diye bağırmaz. Yapılanlar o çocukların o dönemi ile
ilgilidir ve aslında hassas bir konudur. Eğer böyle bir durum var diye
dinlemeyeceklerse kendi tercihleridir. Ama mutlaka “herkes tanıyor
artık dinlemeyelim” diyenler olmuştur ya da olmak üzeredir.

Aynı şey Mor ve Ötesi grubunun başına geldi. Birçok dinleyicisi grup tanındıktan sonra dinlememe kararı aldı.

Mor ve Ötesi neyi yanlış yapmış ya da değiştirmiş ki böyle bir tavır
takınıyorlar? Aksine müzik kalitelerinin üstüne koyarak ilerlemişler.
Bence o insanlar şöyle düşünüyor olabilirler; X grup henüz
tanınmamışken ona destek olan ve dinleyen az sayıdaki insandan
biriydiler. Kendilerini özel hissediyorlardı ve de aslında özeldirler.
Fakat grup tanındıktan sonra bu özel insanlar sevmedikleri birilerinin
de destekçisi oldukları gruptan hoşlanmasından rahatsız oluyorlar. Ve
gruba tavır koyuyorlar.

Yalnızlığı çok mu seviyorsun, yoksa çok yalnız bırakıldığın için alıştın mı yalnızlığa?

Aslında yalnızlık, kuyruğumuz gibi peşimizde olan daimi bir şey. Sevip
sevmediğimi bilmiyorum; ama en azından aramı iyi tutmaya çalışıyorum.

Öğrencilik hayatıyla ilgili bi röportaj (çok güzel sonuna kadar okuyun )

Ne yalan söyleyelim şaşırıyorduk biz de... Emre Aydın hep mi böyle
sakin, uysal, efendi bir karakterdi yani! Her öğrencinin içindfe az da
olsa serserilik vardır diye düşünerek, eşeledik öğrencilik yıllarını.
Zorlamaya gerek kalmadan tüm gerçekliği ile öğrendik ki Emre Aydın okul
hayatı boyunca serserilik konusunda başı çekenlerdenmiş! İçimizden
"Aman bildiğimiz sıradan bir serseriliktir onunki de" diye düşünürken, "Süper serseriydim"
ititrafı ile olaya damgasını vurdu Emre. Tempolu albüm çalışmasının
içinden derhal çıkardık Emre'yi. Kapattık stüdyoya onlarca soru ve
kıyafetle... Ve bir "serseri" yaeniden o gün, o stüdyoda!

* Eğitim hayatına genel olarak baktığında nasıl bir öğrenci olarak tanımlıyorsun kendini?


Başarısız bir öğrenci olarak tanımlıyorum. Orta sona kadar sadece
bana söylenenleri yaptığım için başarılı bir öğrenci olduğum
söylenebilir aslında. O noktadan sonra kırldı bendeki başarı.
Üniversitede de hoşlanmadığım bir bölümde okuduğum için okuldan bir
süre uzak kaldım ve 8 senede mezun oldum.

* Peki hangi öğrenci tiplemesi içine giriyordun?


Bilmiyorum ama lise hayatımda serseri öğrenci olduğum kesin... Hatta
süper serseriydim. Biröğrencinin yapmaması gereken her şeyi yapıyordum
neredeyse. Hormomların etkisindendi sanırım. Şimdi dönüp baktığımda
"Vay be nasıl yapmışım?" dediğim çok şey var. Müziğe olan ilgim
başlayıp arttıkça okuldaki sınavlara girmez olmuştum mesela.

* Her öğrencinin içinde bir serserilik yatar mı sence?

Kesinlikle yatar. yoksa da o kişide birşeyler eksiktir bence.

* Okul hayatından bunaldığın anlarda neler yapmak geçerdi aklından? Ya da neler yapardın?


More adından bir müzik grubum vardı. Onlarla çalışırdım hep. Zaten
oku hayatından bunalmadığım bir an da olmadığı için sürekli More"la
birlikteydim.

* Bir öğrenci okulundan neden bunalır sence?


Disiplin, uygulanması gereken bir sanattır bence. Sanat kelimesi
burada büyük önem taşıyor. Sizi disipline etmeye çalışan insanlar
disiplinli olmayınca bunu kabul etmek istemeyebilirsiniz. Bunalmanında
bir numaralı sebebi budur bence.

* Geriye dönüp baktığında abarttığın anların olduğunu düşünüyor musun?

Ergenlik döneminde birçok şeyi abarttığımı düşünüyorum. Özellikle de aşkları.

* Eğitim hayatın boyunca yaptığın en büyük saçmalık neydi?


Bizimkileri çok üzdüm. Onlar çok çalışkan ve başarılı olmamı
bekliyorlardı. Ama ben müziği tercih ettim. Bu o zamanlar onlara göre
saçmalıktı, yanlıştı. Kendi adıma hiçte saçma olmadığını söyleyebilirim
ama.

* Peki en komik şey neydi?


İlkokulda benden bir yaş büyük bir kıza aşıktım. O zamnaki aşk,
kafasına taş atma, saçını çekme isteğidir ya, ben de ona benzer bir
şaka yaptım. Tabii benimki biraz abartıydı. Bir süre arkadaşlık yaptık.
Beraber dışarı çıktık. Çıktık dediğimde evle okul arasındaki 200 metre
mesafedeki kısa yürüyüşler ve bahçede oyunlardı. Şakama gelince;
Yılbaşında "gizli bir aşk mektubu" yazdım ona. (Yani benden olduğunu
bilmeyecekti.) Planımda şuydu; Bu mektubu başkasıyla gönderip, aldığı
anda yanında bitmek ve "Ooo aşk mektupları mı alıyorsun?" diye dalga
geçmekti. Plan başlı başına saçmaydı zaten ama asıl saçmalık zil
çaldığında müdürün beni sınıftan almasıydı! Meğerse kız arkadaşım böyle
bir mektup karşısında kendini kötü hissedip ağlamış, şikayetçi olmuş.
Olay müdüre kadar intikal etmiş. Derken mektubu benim yazdığım ortaya
çıkmış! Okul müdürü babamı arayıp babamı olaydan haberdar ettiğinde
babam çokgülmüş duruma.

* Okul arkadaşlarından görüştüklerin oluyor mu?


Lise döneminden önceki arkadaşlarımla görüşmüyorum. Açıkcası görüşsem
de ne konuşacağımı bilmiyorum. "Eee naber? 15 yıldır ne yapıyorsun?"
diye mi soracağım? Lisedeki bir arkadaşım Amerika'ya gitti. Bir tanesi
de Ankara'da ki bir üniversitede öğretim üyesi. Çok sık olmasa da
onlarla görüşüyorum.

* Okul hayatın boyunca herhangi bir kutlama gününde gönüllü olarak yer aldın mı?

Evet, tekerleme falan okuyordum ben. Bir de yerli malı haftalarında pilav günlerinde sahneye çıkıp müzik yapıyordum.

* Okuldaki en havalı sosyal etkinlik neydi sana göre?


Bandoda da yer aldım, müzik grubunda da. Havasında değilim olayın ama
bunlar havalıydı sanırım. Voleybolda bana hep çok havalı gelmiştir
mesela.

* Okulda hangi tip insanlar ilgini çekerdi? Kimler gibni olmak isterdin?

Okuldaki hiçbirşeyden haz etmediğim için kimse gibi olmak istemezdim. Haliyle kimse de dikkatimi çekmezdi.

* Hangi tip kızlar okulun gözdesi olurlar sence?


Diğerlerine göre daha güzel olanlar, kol kola blok halinde
dolaşanlar. Hepsi de ya voleybol takımında ya da havalı bir takımda yer
alırlar.

* En çok sevdiğin ve nefret ettiğin dersler nelerdir?

Türkçe'yi ve İngilizce'yi çok severidm ama Fen Bilimlerini hiç sevmezdim.

* Öğretmenlerinle arandaki iletişim nasıl olmuştur?


Liseye kadar söz dinleyen bir öğrenciydim. Hatta Türkçe derslerinde
ses çıkaran ve öğretmene ters davranan herkesi bir numaralı düşmanım
olarak ilan ediyordum. Lise dönemimde her şey değiştiği için beni
tanıyan öğretmen pek yoktu. Herkesin 70-80 aldığı sınavda 10'u kim
almış diye bakıyorlardı yüzüme sdadece.

* Kurslar geniş yer kaplıyor muydu hayatında?

Evet, fazlasıyla.

* Kurs ve dershaneler hakkında genel olarak ne düşünüyorsun?

Kimsenin kimseye at yyarışındaymış gibi muamele yapmasına gerek yok.

* Sana herhangi bir katkısı oldu mu bunların?

Hiç sanmıyorum.

* Eğitim devam ederken aşk meşk konularına takılmak, daha doğrusu takılıp kalmak, ne götürür öğrencilikten?

Her şey dnegeyle ilgili.

* Seni bu konuda iyi ya da kötü etkileyen sevgilileirn oldu mu?


Olmadı ama ailem öyle olduğunu zannetti. Bir keresinde çok aşık
olmuştum ve o dönem eğitimle ilgili bir takım kararlar almıştım.
İkisinin aynı zamana denk gelmesi böyle hissettirdi onları.

* Tahminen kaç kez kopya çekmişsindir?


Çok çekmemişimdir. Lüzumsuz bir şey olduğunu düşünüyorum. O alacak
öğrencinin 5 alıyor olmasını anlamayacak bir öğretmen saçma bir
öğretmendir zaten. Bir ara bir kopya çekme tekniği keşfetmiştim. Toplu
iğne ile markasını vermek istemediğim bir kalemin üzerine çivi yazısı
gibi kopya yazıyordum. Her kalme bir soru. Sıranın altında onlarca
kalemim oluyordu sınavda. Önemli olan doğru kalemi seçmekti. Başından
sonuna bunu yapmak o kadar zahmetliydi ki, ders çalışmak daha mantıklı
gelmişti. Ayrıca kağıt parçalarıyla kopya çekecek olanlara tüyo
verebilirim. Kağıdı iyice buruşturun ki sınav esnasında ses çıkarmasın!

* Disiplin meselesine gelelim... O kapıdan içeri girdin mi hiç?


Evet. Sürekli kavga olaylarına karıştığım için birçok kez disiplin
kapısından içeriye giridm. Hatta ceza aldım. Muhtemelen sicilime
işlenmiştir.

* Öğrenci çetelerine karıştığın oldu mu peki?


Anadolu Lisesi'nden ne derece de çete çıkar bilmiyoru mama 5 kişilik
bir grubun içindeydim. Her kavgada başı çekenlerden biriydim.

* O kabadayılığın nedenini hep merak etmişimdir ben...

Nedeni yok muhtemelen hormonlardan.

* Okula defter kitap götürmeyip sıra arkadaşlaerından yardım bekleyen erkeklerden miydin?

Aynen öyle. Bir kere bile taşımadım bunları lisede. Sıra arkadaşım okul sonuncusu olmasına rağmen hep getiriyordu.

* Ya ödevler konusu...


Dönem ödevleri dışında hiçbir ev ödevini yapmadım. Tabii İngilizce'yi
çok sevdiğim için o derste verilen ödevleri ödev gibi görmeyip
yapıyordum şevkle.(Aynı ben )

* Yıllarca forma giymek nasıl bir duyguydu?

İyi bir duygu değildi ama ben kafama çok takmıyordum.

* Kılık kıyafet ve saç konusunda uyarı aldığın oldu mu hiç?


Saç ve sakal konusunda her sabah uyarı aldım neredeyse. Şimdi aklıma
geldi... Her sabah okul bahçesinde toplanan tüm öğrencilere müdür
yardımcısı güya disiplinlki olmak konusunda uyarılar yapardı. İçi küfür
dolu uyarılar... Bunun o kişiye nasıl bir tatmin duygusu verdiğini hep
merak etmişimdir. Her sabah 1.500 kişiyi neden azarlar ki insan? Hem de
hep aynı adam. Mikrofonu eline almış ana avrat bağırıyor. "Sen nasıl
bir insansın yıllardır egonu tatmin edemedin ki?" diye düşünürdüm hep.

* Okul partilerine katılır mıydın?


Pek olmazdı. Ama bir ara "Ooo hadi gidleimde birer bira içelim"
dediğimiz, aklımızca parti saydığımız etkinliklerimiz vardı. Bunun
dışında erkek erkeğe ev parileri yaptığımızda oluyordu.

* Üniversite hayatını ve önceki eğitim hayatını kıyaslarsan...

Sadece biraz daha özgür oldum.

* Eğitim hayatın adına "Keşke" dediğin bir ayrıntı var mı?

Keşke o kadar yılı üniversitede heba edeceğime birkaç dil daha öğrenseydim.

paylaşımlar içn çok saol rebel_rocker

sağol canım